TVP Wilno o premierze Polskiego Teatru w Wilnie

TVP Wilno zamieściło wywiad z Inką Dowlasz, reżyserem komedii Aleksandra hr. Fredry "Zemsta" w wykonaniu Polskiego Teatru w Wilnie

Mam wrażenie, że współpracujemy od zawsze. Trudy podróży z Krakowa do Wilna wynagradza atmosfera pracy w Zespole Teatru Polskiego w Wilnie. 

Pierwszą premierą w mojej reżyserii były „Pułapki miłości” (2012). Później były widowisko „Lilie” L. H. Morstina (2013), „Damy i huzary” (2015). Niedawno czytanie performatywne sztuki Ewy Wojdyłło-Osiatyńskiej „Miłość nie wystarczy”. Gościnnie wystąpiliśmy ze spektaklem „Elisabeth Watson – cichociemna” oraz „Poznaj siebie Hiobie”. 

Szczęśliwie dla nas wybór padł na to arcydzieło. Niczego nie staraliśmy się „uwspółcześniać”, raczej przemówić do wyobraźni, postawić pytania, co mogło być owym murem w epoce po upadku Napoleona. Cześnik, były konfederat barski i jego kompani, Rejent sprytny i – możemy się domyślać – sprzedajny, na rubelki łasy. Postawy nie do pogodzenia. Swoich bohaterów Fredro zapędza siłą poniekąd w kozi róg... pojednania. Historia wydaje się toczyć po wyznaczonych koleinach, ale... posłuchajmy mistrza, pytając raczej, co mógł mieć na myśli, godząc zwaśnione nieodwracalnie strony. 

Pierwsze próby zaczęliśmy na Zoomie jeszcze latem. Na szczęście aktorzy obeznani są z klasyką, z wierszem. Wydobycie całego piękna, mądrości, dowcipu tej sztuki wymaga dużej ilości prób. W próbach rodził się zamysł inscenizacyjny i oprawy muzycznej, Mariusz Czarnecki sięgnął do twórczości Józefa Elsnera. 

W zespole Ireny Litwinowicz zachowały się stare, dobre teatralne obyczaje wzajemnej pomocy, solidarności, poważnego podejścia do zadań. Co tu dużo mówić – lubię z nimi pracować. 

Raczej, szczęśliwym zbiegiem okoliczności może coś jeszcze zrobimy razem. Są marzenia, ale, jak mówi Cześnik: „potem o tem”... 

Teraz – przyznać się muszę – reżyserując kradnę czas. Otrzymałam stypendium ministra kultury na napisanie powieści „Zmarnowany talent”, w której wątek wileński zajmuje niemało miejsca. 

„Świeczka zgasła” Aleksandra Fredry w mojej reżyserii przygotował Teatr The Mirror of Stage w Edynburgu. Premiera w listopadzie, ale nie wybiegajmy zbyt daleko… 

Inka Dowlasz – absolwentka Wydziału Reżyserii Dramatu PWST w Krakowie oraz Wydziału Psychologii UJ, doktor sztuki teatralnej PWST. Reżyserowała w teatrach, m.in.: „Czarownice z Salem” A. Millera (Teatr Współczesny w Szczecinie, 1984), adaptację „Kobiety z wydm” A. Kobo (Stary Teatr w Krakowie, 1992), inscenizację własnego scenariusza „Idź się leczyć” (Teatr Śląski im. St. Wyspiańskiego w Katowicach, 2006), „Lilie” L. H. Morstina, „Damy i huzary” A. Fredry (Polski Teatr w Wilnie, 2015), „Poznaj siebie Hiobie” (Kraków, 2016). Autorka sztuk teatralnych, z których część zebrano i wydrukowano w tomach: „Bici biją” i „Porcelanowa lala”. Inscenizacje w oparciu o własne scenariusze: „Toksyczni Rodzice”, „Bici biją”, „Odlot”, „Tajemnica Bożego Narodzenia” wg. J. Gaardera, „Wakacje w Holandii”, „Sytuacja bez wyjścia” (Teatr Ludowy w Krakowie). Spektakl jej autorstwa, „Elisabeth Waston – cichociemna”(Toruń 2010) grany z sukcesem w kraju, W. Brytanii, na Litwie, w Szkocji, Wiedniu. Prowadzi warsztaty i spotkania z publicznością w kraju, za granicą (Budapeszt, Londyn, Wilno, Saint Andreas). Odznaczona Brązowym Medalem „Zasłużony w Kulturze Gloria Artis”, Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski.